خطبه بیست و پنجم نهج البلاغه
خطبه بیست و پنجم نهج البلاغه
خلاصه خطبه بیست و پنجم نهج البلاغه:
- توضیح درباره اهمیت تقوی و پرهیزگاری: امام علی (ع) در ابتدای خطبه به ویژگی‌های شخصیتی فرد متقی و پرهیزگار اشاره می‌کنند، با تاکید بر اینکه تقوی، تنها در گفتار نیست، بلکه در عمل و در رفتار انسان‌ها باید نمایان شود.
- تأکید بر دوری از دنیا و فریب‌های آن: امام علی (ع) در ادامه خطبه به دنیا و فریب‌هایی که انسان‌ها را از مسیر حق منحرف می‌کنند، اشاره می‌کنند. ایشان دنیا را به عنوان یک معبری می‌بینند که انسان را به سوی آخرت هدایت می‌کند و نه به عنوان هدفی برای زندگی.
- ایجاد تحذیر از آفات دنیاگرایی: امام (ع) کسانی که در دنیای فانی غرق می‌شوند و از یاد خداوند و آخرت غافل می‌شوند را هشدار می‌دهند. ایشان یادآوری می‌کنند که دنیا چون آب شور است که هر چه بیشتر از آن بنوشند، تشنه‌تر می‌شوند.
- توصیه به سبک زندگی بر اساس اصول اسلامی: امام علی (ع) به مسلمانان توصیه می‌کنند که در زندگی خود از اصول دینی، صداقت، تقوی، و راستگویی پیروی کنند و از شهوات دنیوی و ظلم دوری کنند.
- دعوت به زهد و پرهیز از دنیاگرایی: امام علی (ع) با بیان اهمیت زهد و دوری از دنیا، انسان‌ها را به ساده‌زیستی و خودداری از تعلقات دنیوی فرا می‌خوانند و تأکید می‌کنند که دنیا اگر در خدمت آخرت نباشد، در نهایت بی‌ارزش است.
زمان خطبه:
در سال های خلافت مابین 36 تا 40 هجری قمری
مخاطبان خطبه :
عموم مسلمانان بویژه افرادی که درگیر دنیا و زرق و برق های آن بودند
اهداف خطبه:
دلیل اصلی بیان این خطبه هشدار دادن به مسلمانان در خصوص اهمیت تقوی و دوری از فریب‌های دنیا بود. امام علی (ع) یادآوری می‌کنند که دنیا هرگز نباید هدف زندگی انسان‌ها باشد و باید همیشه به آخرت توجه داشت.
جملات منتخب:
- دنیا فریبنده است و آنچه در آن است، فانی است. در آن غرق نشوید که سرانجام شما را به فساد می‌کشاند
- تقوی آن است که قلب انسان پر از ایمان و عمل صالح باشد و زبانش همواره به یاد خداوند مشغول
- دنیای فانی مانند آب شور است که هر چه از آن بنوشی، تشنه‌تر می‌شوی
- شخصی که دنیا را در دل خود جا می‌دهد، از آخرت غافل می‌شود و به گمراهی می‌افتد
- زهد در دنیا باعث نزدیک‌تر شدن انسان به خدا و آخرت می‌شود
- دنیا گذراست و آنچه در آن است، هیچ‌گاه پایدار نمی‌ماند، پس دل خود را از آن جدا کن
