فضائل امیرالمومنین (آیه مباهله آل عمران)
فضائل امیرالمومنین (آیه مباهله آل عمران)
متن آیه:
فَمَنْ حَاجَّكَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللهِ عَلَى الْكاذِبينَ
آیه 61 سوره آل عمران
ترجمه :
هرگاه بعد از علم و دانشى كه به تو رسيده، [باز] كسانى درباره‌ی مسيح با تو به ستيز برخيزند، بگو: «بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما نيز فرزندان خود را؛ ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما نيز زنان خود را؛ ما از نفوس خود [و كسى كه همچون جان ماست] دعوت كنيم، شما نيز از نفوس خود؛ آنگاه مباهله [و نفرين] كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار‌دهيم.»
شان نزول و بیان آیه :
جوهری در الصحاح معنای مباهله را نفرین دیگران می داند. طبرسی در جلد دوم از مجمع البیان آورده که آیه مباهله و آیات قبل از آن در پاسخ به مسیحیان نجران است و ماجرا را چنین بیان می کند که گروهی از مسیحیان همراه با بزرگان خود برای گفتگو با پیامبر اسلام(ص) درباره ادعای رسالت وی به مدینه آمدند. پیامبر پس از معرفی خویش، درباره حضرت عیسی(ع) فرمود که او بندهای از بندگان خداست. آنها نپذیرفتند و متولد شدن عیسی(ع) بدون پدر را دلیل بر الوهیت او دانستند و پس از آن آیه ۵۹ سوره آل‌عمران در رد سخن آنها نازل شد که «مَثَل عیسی در نزد خدا، همچون آدم است که او را از خاک آفرید». از آنجا که مسیحیان نجران پس از این هم بر باور خویش اصرار داشتند، پیامبر(ص) به فرمان الهی آنها را به مباهله دعوت نمود و آنها تا فردای آن روز مهلت خواستند. فردا که شد پیامبر(ص) همراه با فرزندان و دامادش برای مباهله حاضر شد، ولی مسیحیان چون جدیت و اخلاص پیامبر(ص) و همراهانش را مشاهده کردند از عقوبت الهی هراسان شده و به توصیه بزرگ‌شان تن به مباهله ندادند. آنان با پیامبر(ص) صلح کرده و درخواست کردند که با پرداخت جزیه بر دین خود باقی بمانند و پیامبر نیز پذیرفت. شیخ مفید در جلد اول الارشاد رخداد مباهله و نزول آیه را در روز 24 ذی الحجه سال نهم هجری یا همان عام الوُفود بیان کرده است. در جلد دوم اصول الکافی از امام باقر (ع) نقل شده که زمان مباهله بین طلوع فجر و طلوع آفتاب رخ داده است.
زمخشری، فخر رازی و بیضاوی سه تن از مفسرین بزرگ اهل تسنن به ترتیب در تفسیر الکشاف، تفسیر کبیر رازی، و تفسیر انوار التنزیل و اسرار التاویل به همراه علی الاغلب مفسران شیعه مانند طبرسی در جلد دوم مجمع البیان، صدوق در جلد اول علل الشرایع تا طباطبایی در جلد سوم المیزان گفته‌اند که مراد آیه از «اَبْناءَنا» (پسران‌مان) حسن و حسین(ع)، و مراد از «نِساءَنا» (زنانمان) فاطمه زهرا(س) و مراد از «اَنْفُسَنا» (جان‌های‌مان) حضرت علی(ع) است؛ یعنی چهار تنی که همراه با خود رسول خدا، پنج تن آل عبا را تشکیل می‌دهند. در پاسخ به این اشکال که مصادیق مطرح شده مفرد یا مثنی هستند و صیغه های به کار رفته همه جمع، مکارم شیرازی در جلد دوم تفسیر نمونه می گوید در مرحله قرارداد، گاهی الفاظ به‌صورت جمع ذکر می‌شود تا بر همه مصادیق تطبیق کند، ولی در مرحله اجرا ممکن است مصداق، منحصر به یک فرد باشد، و این انحصار در مصداق منافات با کلی بودن مسئله ندارد؛ مثلاً در قرارداد چنین می‌نویسند که مسئول اجراى قرارداد امضاءکنندگان آن و فرزندان آنها هستند، در حالی که ممکن است یکى از طرفین تنها یک یا دو فرزند داشته باشد و این موضوع منافاتى با تنظیم قانون یا قرارداد به صورت «جمع» ندارد. از طرفی طباطبایی در المیزان در این خصوص اورده که اطلاق صیغه جمع بر مفرد یا تثنیه تازگی ندارد، و در قرآن موارد دیگری نیز مشاهده می‌شود که آیه بر اساس شأن نزول، راجع به یک نفر بوده اما از صیغه جمع استفاده شده است؛ مثل آیه ظهار در سوره مجادله.
این روایات به تفصیل در جلد 21 بحار الانوار و جلد سوم المناقب آمده است. در جلد دوم تفسیر اهل بیت علیهم السلام نیز در این خصوص مطالبی گردآوری شده است.
از فضائل علی ابن ابیطالب این که پیامبر در این ماجرا او را در مقام انفسنا یعنی از نفس من آورده است.
فضائل امیرالمومنین (آیه مباهله آل عمران)
متن آیه:
فَمَنْ حَاجَّكَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللهِ عَلَى الْكاذِبينَ
آیه 61 سوره آل عمران
ترجمه :
هرگاه بعد از علم و دانشى كه به تو رسيده، [باز] كسانى درباره‌ی مسيح با تو به ستيز برخيزند، بگو: «بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما نيز فرزندان خود را؛ ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما نيز زنان خود را؛ ما از نفوس خود [و كسى كه همچون جان ماست] دعوت كنيم، شما نيز از نفوس خود؛ آنگاه مباهله [و نفرين] كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار‌دهيم.»
شان نزول و بیان آیه :
در نورالثقلین و جلد دوم الخصال همچنین جلد 31 بحارالانوار از مکحول نقل شده که امام علی (علیه السلام) فرمود: «از اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و آله) آنان که مطالب را نیکو به خاطر می‌سپارند می‌دانند که در میان آنان کسی نیست که دارای منقبتی باشد مگر اینکه من شریک او بوده‌ام و بر او برتری داشتم ولی هفتاد منقبت مرا هست که هیچ‌یک از آنان را در آن شرکتی نیست». عرض کردم: «ای أمیرالمؤمنین (علیه السلام) مرا از آن منقبت‌ها آگاه گردان»! فرمود: «نصاری مدّعی شدند که با پیغمبر (صلی الله علیه و آله) مباهله کنند، خدا [این آیه را] فرو فرستاد: فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ در اینجا نفس من نفس رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) بود و منظور از زنان فاطمه‌زهرا (سلام الله علیها) و از پسران حسن و حسین (علیها السلام) است سپس جمعیّت نصاری پشیمان شدند و از رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) استعفاء کردند، و پذیرفت به حقّ آن که تورات را بر موسی (علیه السلام) و قرآن را به محمّد (صلی الله علیه و آله) فرستاد اگر با ما مباهله کرده بودند همه به‌صورت میمون‌ها و خوک‌ها مسخ می‌شدند».
شیخ طوسی در الامالی و به تبع آن مجلسی در جلد 69 و 10 بحار الانوار از امام سجاد نقل می کند وقتی‌که امام حسن (علیه السلام) با معاویه صلح کرد، به‌پا خاست و به منبر رفت و فرمود: «… به حمدالله [خداوند] ما را در امّتیازات پیامبر (صلی الله علیه و آله) شریک نموده و از هرچه پیامبر (صلی الله علیه و آله) را منزّه نمود و خارج کرد، ما را نیز منزّه نموده و خارج کرد. این امتیاز لطفی است که خداوند به ما داده و فضیلتی است بر سایر مردم که به ما بخشیده است. خداوند موقعی که اهل‌کتاب، نبوّت او (پیامبر (صلی الله علیه و آله)) را انکار کردند، فرمود: فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ الله عَلَی الْکاذِبِینَ؛ پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) برای مباهله با خود مصداق انفس پدرم را و مصداق ابناء من و برادرم را و زنان مادرم را برد؛ از میان تمام مردم پس ما خانواده‌ی او و گوشت و خون و نفس اوییم؛ ما از او و او از ماست.
فضائل امیرالمومنین (آیه مباهله آل عمران)
متن آیه:
فَمَنْ حَاجَّكَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللهِ عَلَى الْكاذِبينَ
آیه 61 سوره آل عمران
ترجمه :
هرگاه بعد از علم و دانشى كه به تو رسيده، [باز] كسانى درباره‌ی مسيح با تو به ستيز برخيزند، بگو: «بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما نيز فرزندان خود را؛ ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما نيز زنان خود را؛ ما از نفوس خود [و كسى كه همچون جان ماست] دعوت كنيم، شما نيز از نفوس خود؛ آنگاه مباهله [و نفرين] كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار‌دهيم.»
شان نزول و بیان آیه :
روایت دیگری در جلدهای 10،35 و 45 بحار الانوار و همچنین در الفصول المختاره و جلد دوم تفسیر اهل بیت علیهم السلام از مکالمه ای بین امام رضا و مامون نقل شده که روزی مأمون به امام رضا (علیه السلام) گفت: «بزرگ‌ترین امتیاز امیرالمؤمنین (علیه السلام) را که شاهدی از قرآن بر آن دلالت کند، برایم توضیح ده». امام رضا (علیه السلام) فرمود: «امتیاز مباهله که خداوند در قرآن می‌فرماید: فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ الله عَلَی الْکاذِبِینَ را بیان کرد. پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) برای مباهله امام حسن و امام حسین (علیها السلام) که فرزندانش بودند را و فاطمه‌زهرا (سلام الله علیها) را آورد که در اینجا تعبیر زنانمان در آیه شده و امیرالمؤمنین (علیه السلام) را نیز آورد که او نفس پیامبر (صلی الله علیه و آله) به‌شمار می‌رفت؛ طبق آیه‌ی قرآن در نتیجه ثابت شد که احدی از جهانیان با ارزش‌تر از پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) وجود نداشت در نتیجه احدی از جهانیان نیز با ارزش‌تر از نفس پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) طبق آیه‌ی قرآن نیست». مأمون گفت: «مگر در این آیه خداوند ابناء را به تلفظ جمع ذکر نکرده امّا پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) دو فرزندش را فقط آورد و نساء را نیز به لفظ جمع فرموده و پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) فقط فاطمه (سلام الله علیها) را تنها آورد، چرا نمی‌توان مدّعی شد که منظور از أَنْفُسَنا؛ واقعاً نفس خود پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) باشد نه دیگری در نتیجه‌ی فضیلتی که شما از آیه استفاده کردید برای امیرالمؤمنین (علیه السلام) ثابت نخواهد شد». امام رضا (علیه السلام) فرمود: « این ادّعای تو صحیح نیست زیرا شخص دیگری را می‌خواند و صدا می‌زند نه خود را! چنانچه امرکننده به دیگری امر می‌کند نه به خود! و این صحیح نیست که واقعاً خود را صدا زده باشد چنانچه نمی‌شود امر به خود بکند»! وقتی پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) در مباهله مردی جز امیرالمؤمنین (علیه السلام) را شرکت نداد می‌فهمیم که نفس پیامبر (صلی الله علیه و آله) در این آیه امیرالمؤمنین (علیه السلام) است و این امتیاز را در قرآن به او بخشید». مأمون گفت: «وقتی جواب آمد سؤال از بین می‌رود».
جلد اول عیون اخبار الرضا، جلد دوم کشف الغمه، جلد دوم الاحتجاج، جلد 93 بحار الانوار، تفسیر نور الثقلین و همچنین در الاختصاص ابو حامد هانی از پدرش و وی از امام موسی کاظم نقل می کند که «بر هارون وارد شدم …». گفت: «به چه سبب برای خاصّه و عامه‌ی تجویز کرده‌اید که شما را به رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) نسبت بدهند و به شما بگویند: پسرانِ رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله)! و حال آنکه شما فرزندان علی (علیه السلام) هستید و مرد را نسبت به پدرش می‌دهند و اصل نطفه از پدر است و فاطمه (سلام الله علیها) دختر رسول (صلی الله علیه و آله) طرف آن است و پیغمبر (صلی الله علیه و آله) جدّ شما از جانب مادر شما است …». گفتم: «این آیه‌ی شریفه: فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ الله عَلَی الْکاذِبِینَ؛ هیچ‌کس ادّعا نکرده است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در هنگام مباهله با نصاری کسی را به‌جز علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیها) و حسن و حسین (علیها السلام) را به همراه خود و در زیر عبای خود قرار داده است. پس مراد از أَبْناءَنا؛ همان حسن و حسین (علیها السلام) می‌باشد و مراد از نِساءَنا؛ فاطمه (سلام الله علیها) و مراد از َأَنْفُسَنا؛ علیّ‌بن‌أبی‌طالب (علیه السلام) است.
فضائل امیرالمومنین (آیه مباهله آل عمران)
متن آیه:
فَمَنْ حَاجَّكَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللهِ عَلَى الْكاذِبينَ
آیه 61 سوره آل عمران
ترجمه :
هرگاه بعد از علم و دانشى كه به تو رسيده، [باز] كسانى درباره‌ی مسيح با تو به ستيز برخيزند، بگو: «بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما نيز فرزندان خود را؛ ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما نيز زنان خود را؛ ما از نفوس خود [و كسى كه همچون جان ماست] دعوت كنيم، شما نيز از نفوس خود؛ آنگاه مباهله [و نفرين] كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار‌دهيم.»
شان نزول و بیان آیه :
شیخ صدوق در الامالی نقل می کند امام رضا (علیه السلام) در مرو وارد مجلس مأمون حاضر شد در مجلس او جمعی از دانشمندان جمع بودند … مأمون گفت: «آیا عترت (علیهم السلام) را بر دیگران فضلی است»؟ امام (علیه السلام) فرمود: «خدا فضل عترت (علیهم السلام) را بر دیگران در کتاب محکمش آشکار ساخته است». مأمون گفت: «در کجای قرآن آمده است»؟ امام رضا (علیه السلام) فرمود: خداوند، آدم و نوح و آل ابراهیم و آل عمران را بر جهانیان برتری داد. آنها فرزندان و [دودمانی] بودند که [از نظر پاکی و تقوا و فضیلت]، بعضی از بعض دیگر گرفته شده بودند.( آل عمران/۳۴و۳۳)علما گفتند: «آیا خداوند در قرآن اصطفاء و برگزیدن را تفسیر نموده است»؟ فرمود: «خداوند اصطفاء را در دوازده مورد از قرآن آشکارا تفسیر نموده غیر از آنچه در باطن قرآن است و امّا سوّم آنجا که خداوند شخصیّت‌های پاک و طاهر را معیّن می‌فرماید به پیامبر در آیه‌ی مباهله دستور نیایش و ابتهال می‌دهد در این آیه فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ الله عَلَی الْکاذِبِینَ پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله) برای مباهله؛ علی (علیه السلام) و حسن و حسین (علیها السلام) و فاطمه (سلام الله علیها) را ابراز و نفس آنها را قرین نفس او قرار می‌دهد. می‌دانید معنی أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ؛ چیست»؟ علما گفتند: «منظور نفس خود پیامبر (صلی الله علیه و آله) است». فرمود: «منظور از نفس پیامبر (صلی الله علیه و آله) علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است. از مطالبی که دلیل این مطلب است فرمایش پیامبر (صلی الله علیه و آله) است باید بنی‌ولیعه از این کار خود دست بردارند وگرنه شخصی به سرکوبی آنها می‌فرستم که مانند نفس من است. منظور علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است و منظور از أَبْناءَ؛ در آیه، حسن و حسین (علیها السلام) است و مراد از زنان فاطمه (سلام الله علیها). این امتیازی است که هیچ‌کس به آنها نمی‌رسد و مقامی است که هیچ‌کس را یارای رسیدن به آن نیست زیرا نفس علی (علیه السلام) را مانند نفس پیامبر (صلی الله علیه و آله) قرار داده است.
این روایت در جلد 25 بحار الانوار، جلد اول عیون اخبار الرضا، بشاره المصطفی، تحف العقول و نور الثقلین نیز آمده است. در نور الثقلین از امام علی (ع) در ادامه نقل شده است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در آن روز مرا خطاب قرار داد و فرمود: ای علی (علیه السلام)! هرکه تو را بکشد مرا کشته و هرکه تو را به خشم آرد مرا به خشم‌آورده و هرکه تو را دشنام دهد مرا دشنام داده؛ زیرا تو جان منی روحت از روح من و گِلت از گِل من است».
فضائل امیرالمومنین (آیه مباهله آل عمران)
متن آیه:
فَمَنْ حَاجَّكَ فيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللهِ عَلَى الْكاذِبينَ
آیه 61 سوره آل عمران
ترجمه :
هرگاه بعد از علم و دانشى كه به تو رسيده، [باز] كسانى درباره‌ی مسيح با تو به ستيز برخيزند، بگو: «بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما نيز فرزندان خود را؛ ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما نيز زنان خود را؛ ما از نفوس خود [و كسى كه همچون جان ماست] دعوت كنيم، شما نيز از نفوس خود؛ آنگاه مباهله [و نفرين] كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار‌دهيم.»
شان نزول و بیان آیه :
در بحار الانوار جلد 37 آمده رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خداوند هرگز هیچ زنی را با مردی برابر قرار نداد مگر برابری فاطمه (سلام الله علیها) با علی (علیه السلام) و ملحق‌کردن فاطمه (سلام الله علیها) به او. و او زنی است که از همه‌ی مردان عالم برتر است و همچنین است مقام حسن و حسین (علیها السلام) و الحاقشان به دو انسان با فضیلت و صاحب کرامت (علی (علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیها)) آنجا که ایشان را در جمع مباهله‌کنندگان وارد کرد». پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خداوند فاطمه (سلام الله علیها) را در گواهی‌دادن به محمّد (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) ملحق کرد و حسن و حسین (علیها السلام) را به آنها ملحق کرد». خدای تعالی فرمود: فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ الله عَلَی الْکاذِبِین. فرزندان، حسن و حسین (علیها السلام) بودند که رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) آن دو را آورد و مانند دو بچه شیر پیش رویش نشاند. و منظور از زنان، فاطمه (سلام الله علیها) بود که رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) او را آورد و مانند شیرزن پشت سرش نشاند و جان‌ها در آیه‌ی مباهله علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) بود که رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) او را آورد و مانند شیرمرد سمت راستش نشاند و خود نیز مانند شیر بر زمین نشست و به اهل نجران فرمود: «اکنون بیایید مباهله کنیم فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ الله عَلَی الْکاذِبِینَ». رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) به محضر خدا عرض کرد: «خداوندا! این جان من است و او نزد من با جان من برابر است. خداوندا! این زنان من و برترین زنان عالمیان است و فرمود: «خداوندا! این دو، فرزندان من و نوه‌های دختری من هستند و من با کسانی که با آنان بجنگند می‌جنگم و با کسانی که با آنان صلح و آشتی کنند در صلحم». در این هنگام خدای تعالی راستگویان را از دروغگویان مشخّص کرد و محمّد (صلی الله علیه و آله)، علی (علیه السلام)، فاطمه (سلام الله علیها)، حسن و حسین (علیها السلام) را راستگوترین راستگویان و برترین مؤمنان قرار داد. محمّد (صلی الله علیه و آله) برترین مردان عالم است و علی (علیه السلام) جان محمّد (صلی الله علیه و آله) و بعد از او برترین مردان عالم است و فاطمه (سلام الله علیها) برترین زنان عالم و حسن و حسین (علیها السلام) سرور جوانان اهل بهشتند به استثناء دو پسر خاله عیسی (علیه السلام) و یحیی (علیه السلام) که خداوند هیچ کودکی را به مردان دارای عقل کامل ملحق نکرده مگر این چهار نفر: عیسی‌بن‌مریم (ع)، یحیی‌بن‌زکریّا (علیه السلام)، حسن و حسین (علیها السلام).
