فضائل امام مهدی در سوره عصر
فضائل امام مهدی در سوره عصر دلالت ارتباط آیات قران با مهدویت
متن:
وَالْعَصْرِ إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ
ترجمه:
سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل]، كه واقعاً انسان دستخوش زيان است
آیه 1-2 سوره عصر
بیان آیه:
شیخ صدوق در کمال الدین از امام صادق نقل کرده است که منظور از عصر در این آیه زمان ظهور و خروج امام مهدی (ع) می باشد. در تفسیر کشف الاسرار شان نزول این آیه را درباره اسود ابن شریق القرشی و نیز درباره ولید بن مغیره گفته اند. برخی نیز معتقدند این آیات درباره مردی از قریش به نام جمیل نزول یافته است. در تفسیر نمونه و جلد دهم از تفسیر نور آمده که بعضى مراد از عصر را عصر ظهور اسلام گرفته‌اند. بعضى عصر را به معناى لغوى آن يعنى فشار گرفته‌اند، زيرا كه فشارها سبب غفلت زدائى و تلاش و ابتكار انسان‌هاست. بعضى مراد از عصر را عصاره هستى يعنى انسان كامل گرفته‌اند و بعضى آن را هنگام نماز عصر دانسته‌اند. در انجا نیز از تفسیر نور الثقلین حویزی نقل کرده اند از امام صادق (ع) ه منظور، عصر خروج حضرت مهدى عليه السلام است. حسینی شاه عبدالعظیمی در تفسیر اثنی عشری اقوال دیگری را نیز نقل می کند : سوگند به عصر هر پيغمبرى؛ عصر حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كه افضل همه اعصار است؛ روزگار كه مشتمل بر اعاجيب بسيار است براى صاحبان بصيرت، چون مرور شب و روز بر تقدير و تدبير مدبرى است. بنابراين تعريض است به نفى آنچه مردمان به دهر نسبت دهند، از خسران و غير آن يا به خداى روزگار سوگند؛ نماز عصر كه صلاة وسطى است به قول اكثر، و مشتمل باشد بر مزيت فضل؛ تفسير برهان محمد بن سنان از مفضل بن عمر روايت نموده كه از حضرت صادق عليه السّلام سؤال نمودم از «وَ الْعَصْرِ» حضرت فرمود: «العصر خروج القائم (عجل اللّه فرجه)».
این روایت در جلد بیست و چهارم، شصت و چهارم، شصت و ششم بحار الانوار مجلسی؛ جلد دوم کمال الدین شیخ صدوق، تفسیر البرهان فی التفسیر القران بحرانی، تفسیر نورالثقلین حویزی، عدد القویه لدفع المخاوف الیومیه ابن مطهر حلی، منتخب الانوار المضیئه فی ذکر القائم الحجه(ع) علی ابن عبدالکریم نیلی نجفی نیز نقل شده است.
