فضائل امام مهدی در سوره بینه
فضائل امام مهدی در سوره بینه
فضائل امام مهدی در سوره بینه و دلالت ارتباط آیات قران با مهدویت
متن:
وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ
ترجمه:
در صورتی که (در کتب آسمانی) امر نشده بودند مگر بر اینکه خدا را به اخلاص کامل در دین (اسلام) پرستش کنند و از غیر دین حق روی بگردانند و نماز به پا دارند و زکات (به فقیران) بدهند. این است دین درست.
آیه 5 سوره بینه
قسمت اول
بیان آیه:
حسینی شاه عبدالعظیمی در تفسیر اثنی عشری آورده وَ ما أُمِرُوا: و مأمور نشدند اهل كتاب به آنچه در تورات و انجيل است إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ: مگر آنكه پرستش كنند خداى را مُخْلِصِينَ: در حالتى كه خلوص آرندگان و پاك كنندگان باشند لَهُ الدِّينَ: براى خدا دين خود را از شرك و الحاد حُنَفاءَ: ميل كنندگان از عقايد باطله به دين اسلام وَ يُقِيمُوا الصَّلاةَ: و به پاى دارند نماز واجبه را در اوقات آن وَ يُؤْتُوا الزَّكاةَ: و بدهند زكوة واجبه را در محل خود. مراد آن است كه ايشان مأمور نشدند در تورات و انجيل، مگر بدين حنيف. لكن تحريف آن نمودند و عصيان ورزيدند. وَ ذلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ: و آنچه مأمور شدند به آن، دين و ملتى است قائم براى خدا به توحيد يا شريعت مستقيمه عادله. سید عبدالحسین طیب در اطیب البیان در شرح بخش پایانی آیه آورده وَ ذلِكَ دِينُ القَيِّمَةِ دين پا برجا که جامع سعادت دنيا و آخرت است و مورث نجات از مهالك نشأتين است همين دين مقدس اسلام است با شرائطي که مكرر اشاره شده که عمده آنها اعتقاد بامامت دوازده امام بدون بدعت در دين و انكار ضروري و اهانت بمقدسات ديني و معاصي که باعث زوال دين ميشود. استرآبادی نیز در تفسیر الاایات الظاهره بر پایه روایتی از امام صادق (ع) منظور از دین القیّمه را امام زمان (عج الله تعالی فرجه) دانسته است.
فضائل امام مهدی در سوره بینه
قسمت دوم
بیان آیه:
در جلد بیست و سوم از بحار الانوار در ذیل این آیه از امام باقر (ع) نقل شده و به این گروه‌ها دستوری داده نشده بود. جز اینکه خدا را بپرستند و دین خود را برای او خالص کنند. اخلاص ایمان به خدا و پیامبر (صلی الله علیه و آله) و ائمّه (علیهم السلام) است. وَ یُقِیمُوا الصَّلاةَ وَ یُؤْتُوا الزَّکاةَ نماز و زکات امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است. وَ ذلِکَ دِینُ الْقَیِّمَةِ اشاره به فاطمه (سلام الله علیها) است. اما در جلد بیست و ششم از امیر المومنین (ع) نقل کرده شناخت با نورانیّت، شناخت خدا است و شناخت خدا معرفت من است با نورانیّت. این است همان دین خالص که خداوند می‌فرماید: وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفاءَ وَ یُقِیمُوا الصَّلاةَ وَ یُؤْتُوا الزَّکاةَ وَ ذلِکَ دِینُ الْقَیِّمَةِ. می‌فرماید: به آنها دستور داده نشده مگر اینکه به نبوّت حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله) ایمان آورند که همان دین حنیف محمّدی ساده است. این قسمت آیه: وَ یُقِیمُوا الصَّلاةَ؛ هرکس اقامه ولایت مرا کرده باشد نماز را به‌پای داشته است… هر که اقرار به ولایت من نداشته باشد اقرار به نبوّت پیامبر (صلی الله علیه و آله) برای او سودی نخواهد داشت این دو با هم قرین و همراهند. زیرا پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نبیّ مرسل و امام مردم است. علی (علیه السلام) پس از او امام مردم و وصیّ محمّد (صلی الله علیه و آله) است چنانچه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: تو نسبت به من مانند هارون نسبت به موسی هستی جز اینکه بعد از من هیچ پیامبری نیست. اوّل ما محمّد (صلی الله علیه و آله) و وسط ما محمّد (علیه السلام) و آخر ما محمّد (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نام دارد هرکس معرفت مرا کامل داشته باشد او بر دین قیّم و استوار است چنانچه در این آیه می‌فرماید: ذلِکَ دِینُ الْقَیِّمَةِ.
در جلد بیست و سوم از بحار الانوار و همچنین در البرهان فی التفسیر القران از امام صادق (ع) نقل شده است وَذَلِکَ دِینُ الْقَیِّمَةِ؛ آن همان دین حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
