فضائل امام مهدی در سوره بروج
فضائل امام مهدی در سوره بروج و دلالت ارتباط آیات قران با مهدویت
قسمت اول
متن:
وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ
ترجمه:
سوگند به آسمان آكنده از برج
آیه 1 سوره بروج
بیان آیه:
شیخ مفید در الاختصاص از پیامبر نقل کرده که منظور از بروجدر این آیه امامان هستند که نخستین آنان علی (ع) و اخرینشان مهدی (عج الله تعالی فرجه الشریف) است.
حسینی شاه عبدالعظیمی در جلد چهاردهم تفسیر اثنی عشری به تفصیل در این باره سخن رانده است.
وَ السَّماءِ ذاتِ الْبُرُوجِ: سوگند به آسمان كه صاحب برج‌هاست.
1- مراد بروج دوازده‌گانه است: حمل، ثور، جوزا، سرطان، اسد، سنبله، ميزان، عقرب، قوس، جدى، دلو، حوت. و آنها مشابه قصورند در ارتفاع منازل. و ماه در هر برجى دو روز كسرى مى‌باشد و آفتاب در هر برجى يك ماه.
2-مراد كواكب عظامند و تسميه آن به بروج، جهت ظهور آنهاست.
3-مراد ابواب سماواتند كه نوازل از آن بيرون آيند.
4- مراد از بروج آسمان، قصرهاى در آنند كه از طلاى سرخ و زبرجد سبز و نقره سفيد و گوهر و مرواريدند، و آن مواضع عبادات ملائكه است، چنانچه زمين مساجد آدميان است.
5- شيخ مفيد (رضوان اللّه عليه) در اختصاص از ابن بابويه (رحمه اللّه) به اسناد خود از اصبغ بن نباته از ابن عباس نقل مى‌كند كه فرمود رسول خدا:
ذكر خداى عز و جل عبادت، و ذكر من عبادت، و ذكر على عبادت، و ذكر ائمه از اولاد او عبادت است. و قسم به آن كسى كه مرا مبعوث ساخته به نبوّت و قرار داده مرا بهترين مخلوقات، به درستى كه وصى من افضل اوصيا، و او حجت خداست بر بندگان او، و خليفه او بر خلق او، و از اولاد او است ائمه هدى بعد از من، بواسطه ايشان حبس فرمايد خدا عذاب را از اهل زمين، و به سبب ايشان نگهدارد آسمان را كه واقع نشود بر زمين، مگر به فرمان او، و به ايشان نگهدارد كوه‌ها را كه متزلزل نشود، و به ايشان سيراب نمايد خلق را از باران، و بايشان بيرون آورد نبات را. ايشان اولياء خدايند به حق و خلفاى او به صدق. عدّه آنها عدّه ماه‌ها، و دوازده [نفر ندبه] عدد نقباى موسى بن عمران. بعد تلاوت فرمود: «وَ السَّماءِ ذاتِ الْبُرُوجِ» خدا سوگند خورد به آسمان صاحب بروج. ابن عباس سؤال كند، حضرت فرمايد: اما آسمان من هستم و اما بروج، ائمه بعد از من، اول ايشان على و آخر ايشان مهدى عليهم السّلام
فضائل امام مهدی در سوره بروج
قسمت دوم
بیان آیه:
در جلد سی و ششم کتاب بحار الانوار، الاختصاص شیخ مفید، تفسیر البرهان از طریق ابن عباس از رسول الله (ص) نقل شده که ایشان این آیه را تلاوت نمود: وَ السَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ. سپس فرمود: «ای ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)! آیا تصوّر می‌کنی که وقتی خداوند به آسمان دارای افلاک سوگند یاد می‌کند، منظورش واقعاً آسمان و صورت‌های فلکی آن است»؟ عرض کردم: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! پس منظور چیست»؟ فرمود: «منظور از آسمان، من هستم، و صورت‌های فلکی ائمّه (علیهم السلام) بعد از من هستند که اوّلین آنها علی (علیه السلام)، و آخرین آنها مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است».
الراوندی در قصص الانبیا و همچنین عبد علی بن جمعه العروسی حویزی در تفسیر نور الثقلین از طریق اصبغ بن نباته روایت می کنند که یکی از روزها امیرالمؤمنین (علیه السلام) دست حسن (علیه السلام) را در دست گرفته و به طرف ما آمد و فرمود: «روزی در خدمت حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) بودم، که از امامان بعد از وی پرسیدند». حضرت در جواب سؤال‌کننده فرمود: «به آسمان صاحب بروج سوگند! که عدد امامان پس از من به شماره‌ی همین بروج است، و به پروردگار شب روز و شهور قسم! که عدد امامان به‌اندازه‌ی شهور است». سؤال‌کننده پرسید: «آنها چه کسانی هستند»؟ حضرت دست خود را روی سر من نهاد و فرمود: «اوّل آنان این است و آخرشان هم مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است».
