فضائل امام علی در آیه 96 سوره مریم

فضائل امام علی در آیه 96 سوره مریم

فضائل امام علی در آیه 96 سوره مریم

متن آیه:
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا
آیه 96 سوره مریم
ترجمه :
خدای رحمان کسانی را که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند، محبوب همه می‌گرداند
شان نزول و بیان آیه :
حصاص در احکلم القران جلد پنجم کلمه ودّ را به معنای محبت و محبت پدر به فرزند دانسته و طباطبایی در در جلد چهاردهم تفسیر المیزان این آیه را وعده‌ای از جانب خداوند دانسته که به زودی برای کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام می‌دهند محبتی در دل‌ها قرار می‌دهد و شیخ طوسی در جلد هفتم التبیان فی التفسیر القران بیان میدارد اگر خداوند کسی را دوست داشته باشد، محبت او را در دل اهل آسمان و زمین می‌گستراند. در تفسیر القران الکریم ابوحمزه ثمالی شان نزول آیه در ارتباط با امام علی بیان شده و حویزی در جلد سوم تفسیر نور الثقلین شان نزول آیه ولایت علی ابن ابیطالب می داند. در منابع فریقین روایات بسیاری در این زمینه بیان شده است از جمله : کوفی در تفسیر فرات الکوفی، حاکم حسکانی نیشابوری در جلد اول شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، جرجانی در جلد دوم درج الدرر فی تفسیر القران العظیم، فیض کاشانی در جلد سوم از تفسیر الصافی، بروجردی در جلد چهارم از تفسیر جامع و ….
شکوری در جلد سوم تفسیر شریف لاهیجی بیان می کند برخی از محققان اشاره به امیرالمؤمنین در روایات را به عنوان ذکر مثال دانسته و منظور از آیه را ولایت مجموع ائمه معصومین(ع) دانسته‌اند. علی بن ابراهیم قمیدر جلد دوم از تفسیر القمی و عیاشی در جلد دوم ار تفسیر العیاشی به عنوان عالمان متقدم شیعی روایتی از امام صادق(ع) آورده‌اند که پیامبر(ص) در حق امام علی(ع) دست به دعا بلند کرد و با صدای بلند به‌طوری که مردم می‌شنیدند از خداوند خواست تا محبت علی (ع) در دل‌های مؤمنان و هیبت و عظمت وی در دل منافقان قرار بگیرد. بعد از این دعا بود که آیه نازل گردید. از علمای اهل سنت که شان نزول آیه در شان حضرت علی می دانند می توان به موارد اشاره نمود : ماتریدی در جلد هفتم از تاویلات اهل السنه، طبرانی در جلد چهارم از التفسیر الکبیر، جرجانی در جلد دوم از درج الدرر فی تفسیر القران العظیم، حاکم حسکانی نیشابوری در شواهد التنزیل لقواعد التفضیل و…
طبرسی در تفسیر جوامع الجامع جلد چهارم از برخی اهل سنت نقل کرده که پیامبر(ص) به علی(ع) مضمون این دعا را آموزش داد و بعد از آن آیۀ فوق فرود آمد. اگرچه ناگفته نماند افرادی مانند آلوسی در جلد هشتم از روح المعانی ان نزول آیه را در مورد مهاجرین حبشه و واحدی در جلد دوم الوجیز فی تفسیر الکتاب العزیز آن را درباره عبدالرحمن ابن عوف دانسته اند.