فضائل امام زمان در سوره قصاص

فضائل امام زمان در سوره قصاص

فضائل امام زمان در سوره قصاص و دلالت ارتباط آیات قران با مهدویت در چهار قسمت

(قسمت اول)
متن:
وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ
ترجمه:
ما اراده كرده‌ايم تا بر مستضعفان زمين نعمت بخشيم و آنان را پيشوايان و وارثان روى زمين قرار‌دهيم.
آیه 5 سوره قصص
در جلد پنجاه و یکم از بحار الانوار چند روایت در خصوص این آیه بیان شده که به عنوان نمونه روایت زیر را بخوانید:
امیرالمومنین (علیه السلام)- لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْیَا عَلَیْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَی وَلَدِهَا وَ تَلَا عَقِیبَ ذَلِکَ وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ.
امام علی (علیه السلام)- دنیا مانند شتر بچه‌داری که نسبت به دیگران تندی می‌کند تا فرزندش را در آغوش بگیرد، به ما بازخواهد گشت [که این وعده‌ی الهی است] سپس آیه: وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ را تلاوت فرمود.
در جلد پنجاه و یکم از بحار الانوار مجلسی، همچنین در الغیبه شیخ طوسی درباره این آیه از علی ابن ابیطالب به روایت امام باقر نقل شده قَالَ هُمْ آلُ مُحَمَّدٍ (علیهم السلام) یَبْعَثُ اللَّهُ مَهْدِیَّهُمْ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بَعْدَ جَهْدِهِمْ فَیُعِزُّهُمْ وَ یُذِلُّ عَدُوَّهُمْ. آنان که در زمین ضعیف(مستضعف) گشته‌اند آل پیغمبر (صلی الله علیه و آله) هستند که خداوند پس از تلاش همه‌ی ائمّه (علیهم السلام)، مهدیِ آن‌ها را برمی‌انگیزد تا آنان را عزیز و دشمنانشان را ذلیل گرداند»
در برخی روایات از این آیه به مقام رجعت استفاده شده است مانند روایتی که علی ابن ابراهیم قمی در جلد دوم تفسیر قمی بیان کرده و مجلسی نیز در جلد چهل و سوم بحار الانوار آن ذکر کرده: أَنَّ اللَّهَ أَخْبَرَ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ بَشَّرَهُ بِالْحُسَیْنِ قَبْلَ حَمْلِهِ وَ أَنَّ الْإِمَامَه تَکُونُ فِی وُلْدِهِ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهْ ثُمَّ أَخْبَرَهُ بِمَا یُصِیبُهُ مِنَ الْقَتْلِ وَ الْمُصِیبَه فِی نَفْسِهِ وَ وُلْدِهِ ثُمَّ عَوَّضَهُ بِأَنْ جَعَلَ الْإِمَامَه فِی عَقِبِهِ وَ أَعْلَمَهُ أَنَّهُ یُقْتَلُ ثُمَّ یَرُدُّهُ إِلَی الدُّنْیَا وَ یَنْصُرُهُ حَتَّی یَقْتُلَ أَعْدَاءَهُ وَ یُمَلِّکَهُ الْأَرْضَ وَ هُوَ قَوْلُهُ وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْض…
همانا خداوند به قبل از بستن نطفه حسین به او خبر سبط اصغر را داد و به درستی بشارت داد امامت تا قیام قیامت در نسل او ست. سپس از مصیبت قتلش خبر داده و از آنچه بر او و فرزندانش می رود و در عوض امامت را در اعقاب او قرار داد. خداوند به پیامبر خبر داد که حسین کشته خواهد شد. سپس خدا او را به دنیا بازمیگرداند و وی را یاری می کند تا دشمنان خود را به قتل برساند و زمین را مُلک او خواهد کرد. این است منظور آیه پنجم از سوره قصص.

فضائل امام زمان در سوره قصاص

(قسمت دوم)
دلالت ارتباط آیات قران با مهدویت
متن:
وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ
ترجمه:
ما اراده كرده‌ايم تا بر مستضعفان زمين نعمت بخشيم و آنان را پيشوايان و وارثان روى زمين قرار‌دهيم.
آیه 5 سوره قصص
در جلد نود از بحار الانوار مجلسی روایتی از امیر المومنین نقل شده است که خواندنی ست :
وَ لَقَدْ سَأَلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) شِیعَتَهُ عَنْ مِثْلِ هَذَا فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَنْزَلَ الْقُرْآنَ عَلَی سَبْعَهْ أَقْسَام … أَمَّا مَا تَأْوِیلُهُ بَعْدَ تَنْزِیلِهِ فَهِیَ الْأُمُورُ الَّتِی أَخْبَرَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ رَسُولَهُ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهَا سَتَکُونُ بَعْدَهُ مِثْلُ مَا أَخْبَرَ بِهِ مِنْ أُمُورِ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ وَ الْخَوَارِجِ وَ قَتْلُ عَمَّار (رحمة الله علیه) جَرَی ذَلِکَ الْمَجْرَی وَ أَخْبَارُ السَّاعَه وَ الرَّجْعَه وَ صِفَاتُ الْقِیَامَه مِثْلُ قَوْلِهِ تَعَالَی هَلْ یَنْظُرُونَ إِلَّا تَأْوِیلَهُ یَوْمَ یَأْتِی تَأْوِیلُهُ لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها لَمْ تَکُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِی إِیمانِها خَیْراً وَ قَوْلِهِ تَعَالَی یَوْمَ یَأْتِی تَأْوِیلُهُ یَقُولُ الَّذِینَ نَسُوهُ
مِنْ قَبْلُ قَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ فَهَلْ لَنا مِنْ شُفَعاءَ فَیَشْفَعُوا لَنا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَیْرَ الَّذِی کُنَّا نَعْمَلُ الْآیَهًَْ وَ قَوْلِهِ سُبْحَانَهُ وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ وَ قَوْلِهِ تَعَالَی وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ وَ نُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما کانُوا یَحْذَرُون … وَ أَمَّا الرَّدُّ عَلَی مَنْ أَنْکَرَ الرَّجْعَه فَقَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ یَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآیاتِنا فَهُمْ یُوزَعُونَ أَیْ إِلَی الدُّنْیَا وَ أَمَّا مَعْنَی حَشْرِ الْآخِرَه فَقَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ وَ حَشَرْناهُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً وَ قَوْلُهُ سُبْحَانَهُ وَ حَرامٌ عَلی قَرْیَةٍ أَهْلَکْناها أَنَّهُمْ لا یَرْجِعُونَ فِی الرَّجْعَه فَأَمَّا فِی الْقِیَامَه فَإِنَّهُمْ یَرْجِعُونَ وَ مِثْلُ قَوْلِهِ تَعَالَی وَ إِذْ أَخَذَ اللهُ مِیثاقَ النَّبِیِّینَ لَما آتَیْتُکُمْ مِنْ کِتابٍ وَ حِکْمَةٍ ثُمَّ جاءَکُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَکُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ وَ هَذَا لَا یَکُونُ إِلَّا فِی الرَّجْعَه وَ مِثْلُهُ مَا خَاطَبَ اللَّهُ تَعَالَی بِهِ الْأَئِمَّه وَ وَعَدَهُمْ مِنَ النَّصْرِ وَ الِانْتِقَامِ مِنْ أَعْدَائِهِمْ فَقَالَ سُبْحَانَهُ وَعَدَ اللهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضی لَهُمْ وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً یَعْبُدُونَنِی لا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئاً وَ هَذَا إِنَّمَا یَکُونُ إِذَا رَجَعُوا إِلَی الدُّنْیَا وَ مِثْلُهُ قَوْلُهُ تَعَالَی وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِین.
امام علی (علیه السلام)- از امام صادق (علیه السلام) روایت است: امیرالمؤمنین (علیه السلام) درباره مثل این [اخبار و روایات] از پیروانش سؤال کرد و فرمود: «خداوند تبارک‌وتعالی قرآن را در هفت بخش نازل‌کرد … آن بخشی که تأویلش بعد از زمان نزول آن است، آن اموری است که خداوند عزّوجلّ رسولش (صلی الله علیه و آله) را از وقوع آن‌ها بعد از او (پیامبر (صلی الله علیه و آله)) باخبر کرد، مثل آنچه که در مورد قاسطین و مارقین و خوارج و کشته‌شدن عمّار در قرآن خبر داده است که از این قبیل روایات است و همچنین خبرهای قیامت و رجعت و صفات روز قیامت نیز از این موارد است مانند کلام خداوند متعال: آیا جز انتظار ظهور آیات [و فرارسیدن تهدیدهای الهی] را دارند؟ آن روز که ظهور آن‌ها فرارسد ایمان‌آوردن کسی که قبلا ایمان نیاورده و یا در ایمانش عمل نیکی انجام‌نداده، سودی به حالش نخواهدداشت (انعام/۱۵۸) و این کلام خداوند متعال: آن‌که ظهور آن‌ها فرارسد، [کار از کار گذشته و پشیمان سودی ندارد و کسانی که قبلاً آن را فراموش کرده‌بودند می‌گویند: «فرستادگان پروردگارما حقّ را آوردند آیا امروز برای ما شفاعت‌کنندگانی وجود دارند که برای ما شفاعت کنند یا [به ما اجازه داده‌شود به دنیا] بازگردیم و اعمالی غیر از آنچه انجام می‌دادیم انجام‌دهیم؟ (اعراف/۵۳) و کلام خداوند: ما در زبور بعد از ذکر (تورات) نوشتیم که بندگان صالح من وارث حکومت زمین خواهندشد (انبیاء/۱۰۵) و این کلام خداوند متعال: وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ وَ نُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما کانُوا یَحْذَرُون … و امّا این کلام خداوند متعال ردّی است برای کسی که رجعت را انکار کرد: به خاطر بیاور روزی را که ما از هر امتی گروهی را از کسانی که آیات ما را تکذیب می‌کردند محشور می‌کنیم و آن‌ها را نگه‌می‌داریم تا به یکدیگر ملّحق‌شوند (نمل/۸۳)یعنی در دنیا [به هم ملحق می شوند] و امّا معنای حشر (برانگیخته‌شدن) آخرت این کلام خداوند عزّوجّل است: و همه‌ی آن‌ها (انسان‌ها) را محشور می‌کنیم و احدی را فروگذار نخواهیم‌کرد (کهف/۴۷) و این کلام خداوند: حرام است بر شهرها و آبادیهایی که [بر اثر گناه] نابودشان کردیم (که بازگردند) (اسراء/۹۵) که این آیه در مورد رجعت است اما در قیامت آن‌ها باز می‌گردند و مثل کلام خداوند تعالی: به خاطر بیاورید هنگامی را که خداوند از پیامبران و [پیروان آن‌ها] پیمان موُکدّ گرفت که هرگاه کتاب و دانش به شما دادم سپس پیامبری به سوی شما آمد که آنچه را با شماست تصدیق می‌کند به او ایمان آورید و او را یاری کنید (آل عمران/۸۱) و این آیه در زمان رجعت رخ خواهد داد و مانند آن، آن چیزی است که خداوند با آن امامان را مورد خطاب قرار داد و با آن وعده‌ی نصرت و انتقام از دشمنانشان را به آن‌ها داد و فرمود: خداوند به کسانی که از شما ایمان آوردند و عمل‌صالح انجام داده‌اند وعده می‌دهد که آن‌ها را قطعاً خلیفه روی زمین خواهد کرد همان‌گونه که پیشینیان را خلافت روی زمین بخشید و دین و آئینی را که برای آن‌ها پسندیده پابرجا و ریشه‌دار خواهدساخت و خوف و ترس آن‌ها را به امنیت و آرامش مبّدل می‌کند آن چنان که تنها مرا می‌پرستند و چیزی را برای من شریک نخواهند ساخت. (نور/55) و این حکومت صالحان فقط در زمان بازگشت آن‌ها به دنیا رجعت محقّق می‌شوند و مانند آن، این کلام خداست: وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِین

فضائل امام زمان در سوره قصاص

(قسمت سوم)
دلالت ارتباط آیات قران با مهدویت
متن:
وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ
ترجمه:
ما اراده كرده‌ايم تا بر مستضعفان زمين نعمت بخشيم و آنان را پيشوايان و وارثان روى زمين قرار‌دهيم.
آیه 5 سوره قصص
در البرهان فی التفسیر القران بحرانی از امام صادق نقل شده است
الصّادق (علیه السلام)- إِنَّ هَذِهِ الْآیَه مَخْصُوصَه بِصَاحِبِ الْأَمْرِ الَّذِی یَظْهَرُ فِی آخِرِ الزَّمَانِ وَ یَبِیدُ الْجَبَابِرَه وَ الْفَرَاعِنَه وَ یَمْلِکُ الْأَرْضَ شَرْقاً وَ غَرْباً فَیَمْلَأُهَا عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً.
امام صادق (علیه السلام)- این آیه مختص به امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که در آخرالزّمان ظاهر می‌شود و گردن‌کشان و فرعون‌ها (حاکمان ستمگر) را از هم می‌پاشد و شرق و غرب زمین را به تصرّف درمی‌آورد و سپس آن را پر از عدل و داد می‌کند درحالی‌که پیش از آن مملو از کفر و ستم بود.
عَنْ مُوسَی بْنِ مُحَمَّد قَالَ حَدَّثَتْنِی حَکِیمَه بِنْتُ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَی بْنِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (علیه السلام) قَالَتْ بَعَثَ إِلَیَّ أَبُو مُحَمَّدٍ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ (علیه السلام) فَقَالَ یَا عَمَّه اجْعَلِی إِفْطَارَکِ اللَّیْلَه عِنْدَنَا فَإِنَّهَا لَیْلَه النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی سَیُظْهِرُ فِی هَذِهِ اللَّیْلَه الْحُجَّه وَ هُوَ حُجَّتُهُ فِی أَرْضِهِ … قَالَتْ حَکِیمَه فَلَمَّا أَصْبَحْتُ جِئْتُ لِأُسَلِّمَ عَلَی أَبِی مُحَمَّدٍ (علیه السلام) فَکَشَفْتُ السِّتْرَ لِأَفْتَقِدَ سَیِّدِی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فَلَمْ أَرَهُ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا فُعِلَ سَیِّدِی فَقَالَ یَا عَمَّه اسْتَوْدَعْنَاهُ الَّذِی اسْتَوْدَعَتْهُ أُمُّ مُوسَی (علیه السلام) قَالَتْ حَکِیمَه فَلَمَّا کَانَ فِی الْیَوْمِ السَّابِعِ جِئْتُ وَ سَلَّمْتُ وَ جَلَسْتُ فَقَالَ هَلُمِّی إِلَیَّ ابْنِی فَجِئْتُ بِسَیِّدِی فِی الْخِرْقَه فَفَعَلَ بِهِ کَفَعْلَتِهِ الْأُولَی ثُمَّ أَدْلَی لِسَانَهُ فِی فِیهِ کَأَنَّهُ یُغَذِّیهِ لَبَناً أَوْ عَسَلًا ثُمَّ قَالَ تَکَلَّمْ یَا بُنَیَّ فَقَالَ (علیه السلام) أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ ثَنَّی بِالصَّلَاه عَلَی مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ الْأَئِمَّه (علیهم السلام) حَتَّی وَقَفَ عَلَی أَبِیهِ (علیه السلام) ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَه بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ وَ نُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما کانُوا یَحْذَرُون.
موسی‌بن‌محمّد گوید: حکیمه دختر امام هادی (علیه السلام) [عمّه‌ی بزرگوار امام عسکری (علیه السلام)] برایم روایت‌کرده که: «امام عسکری (علیه السلام) مرا احضارکرده و فرمود: «عمّه جان، امشب نزد ما افطار کن؛ زیرا امشب نیمه‌ی ماه شعبان است و خداوند تبارک‌وتعالی حجّت خود را در این شب ظاهر خواهد کرد و او حجّت خدا بر روی زمین خواهد بود …». … چون صبح شد، [و امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به دنیا آمد] آمدم تا بر امام عسکری (علیه السلام) سلام کنم پرده را کنار زدم تا به دیدار سرور خودم (امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)) برسم ولی متوجّه شدم که در رختخواب نیست». [به امام عسکری (علیه السلام)] عرض‌کردم: «فدایت شوم! سرورم (مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)) کجاست»؟ فرمود: «عمّه جان، او را به کسی سپردیم که مادر موسی (علیه السلام)، موسی (علیه السلام) را به وی سپرد». حکیمه گوید: «روز هفتم [از میلاد مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)] آمدم و سلام کردم و نشستم». امام (علیه السلام) فرمود: «پسرم را نزد من آورید». پس سرورم را که در کهنه پیچیده شده بود به حضورش بردم. امام مانند دفعه‌ی قبل عمل کرد و سپس [ایشان] زبان مبارکش را در دهان وی گذاشت گویا شیر و عسل می‌نوشید. پس امام (علیه السلام) فرمود: ای پسر عزیزم حرف بزن. امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمود: أشهد أن لا إله إلاّ الله و آن‌گاه بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) و امیرالمؤمنین (علیه السلام) و دیگر ائمه (علیهم السلام) درود فرستاد و چون به پدرش رسید توقف نمود سپس این آیه را تلاوت کرد: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ وَ نُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ وَنُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَنُرِی فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُم مَّا کَانُوا یَحْذَرُونَ»
این روایت در جلد پنجاه و یکم از بحار الانوار، اعلام الوری ، جلد اول الخرایج و الجرایح و البرهان فی التفسیر القران آمده است.

فضائل امام زمان در سوره قصاص

(قسمت چهارم)
فضائل امام زمان در سوره قصاص و دلالت ارتباط آیات قران با مهدویت
متن:
وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ
ترجمه:
ما اراده كرده‌ايم تا بر مستضعفان زمين نعمت بخشيم و آنان را پيشوايان و وارثان روى زمين قرار‌دهيم.
آیه 5 سوره قصص
در جلد پنجاه و سوم از بحارالانوار روایتی از امام صادق نقل شده که پس از قرائت این آیه فرمودند : فَهَذَا کُلُّهُ مِمَّا یَکُونُ فِی الرَّجْعَه یعنی همه این‌ها (امام و وارث قرار دادن مستضعفان) از آن چیزهایی است که در زمان رجعت محقّق می‌شود. در همین جلد و در روایتی دیگر آمده :
الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ سَأَلْتُ سَیِّدِیَ الصَّادِقَ (علیه السلام) هَلْ لِلْمَأْمُورِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهْدِیِّ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مِنْ وَقْتٍ مُوَقَّتٍ یَعْلَمُهُ النَّاسُ فَقَالَ حَاشَ لِلَّهِ أَنْ یُوَقِّتَ ظُهُورَهُ بِوَقْتٍ یَعْلَمُهُ شِیعَتُنَا … یُقْبِلُ الْمَهْدِیُّ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) عَلَی الطَّائِفَه الْمُنْحَرِفَه فَیَعِظُهُمْ وَ یَدْعُوهُمْ ثَلَاثَه أَیَّامٍ فَلَا یَزْدَادُونَ إِلَّا طُغْیَاناً وَ کُفْراً فَیَأْمُرُ بِقَتْلِهِمْ فَیُقْتَلُونَ جَمِیعاً ثُمَّ یَقُولُ لِأَصْحَابِهِ لَا تَأْخُذُوا الْمَصَاحِفَ وَ دَعُوهَا تَکُونُ عَلَیْهِمْ حَسْرَه کَمَا بَدَّلُوهَا وَ غَیَّرُوهَا وَ حَرَّفُوهَا وَ لَمْ یَعْمَلُوا بِمَا فِیهَا قَالَ الْمُفَضَّلُ یَا مَوْلَایَ ثُمَّ مَا ذَا یَصْنَعُ الْمَهْدِیُّ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قَالَ یَثُورُ سَرَایَا عَلَی السُّفْیَانِیِّ إِلَی دِمَشْقَ فَیَأْخُذُونَهُ وَ یَذْبَحُونَهُ عَلَی الصَّخْرَه ثُمَّ یَظْهَرُ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) فِی اثْنَیْ عَشَرَ أَلْفَ صِدِّیقٍ وَ اثْنَیْنِ وَ سَبْعِینَ رَجُلًا أَصْحَابِهِ یَوْمَ کَرْبَلَاءَ فَیَا لَکَ عِنْدَهَا مِنْ کَرَّه زَهْرَاءَ (سلام الله علیها) بَیْضَاءَ ثُمَّ یَخْرُجُ الصِّدِّیقُ الْأَکْبَرُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ (علیه السلام) … ثُمَّ یَخْرُجُ السَّیِّدُ الْأَکْبَرُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فِی أَنْصَارِهِ وَ الْمُهَاجِرِینَ وَ مَنْ آمَنَ بِهِ وَ صَدَّقَهُ وَ اسْتُشْهِدَ مَعَهُ وَ یَحْضُرُ مُکَذِّبُوهُ وَ الشَّاکُّونَ فِیهِ وَ الرَّادُّونَ عَلَیْهِ وَ الْقَائِلُونَ فِیهِ إِنَّهُ سَاحِرٌ وَ کَاهِنٌ وَ مَجْنُونٌ وَ نَاطِقٌ عَنِ الْهَوَی وَ مَنْ حَارَبَهُ وَ قَاتَلَهُ حَتَّی یَقْتَصَّ مِنْهُمْ بِالْحَقِّ وَ یُجَازَوْنَ بِأَفْعَالِهِمْ مُنْذُ وَقْتَ ظَهَرَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِلَی‌ظُهُورِ الْمَهْدِیِّ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مَعَ إِمَامٍ إِمَامٍ وَ وَقْتٍ وَقْتٍ وَ یَحِقُّ تَأْوِیلُ هَذِهِ الْآیَه وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ وَ نُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما کانُوا یَحْذَرُونَ.
امام صادق (علیه السلام)- مفضّل‌بن‌عمر گوید: «از مولایم حضرت صادق (علیه السلام) پرسیدم: «آیا مأموریت مهدی منتظر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وقت معیّنی دارد که باید مردم بدانند کی خواهد بود»؟ فرمود: «حاشا که خداوند وقت ظهور او را طوری معیّن کند که شیعیان ما آن را بدانند … مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به طرف گروهی منحرف آمده و سه روز آن‌ها را موعظه می‌نماید و دعوت [به آرامش و پذیرش خودش] می‌کند ولی آن‌ها بر سرکشی و کیفر خود می‌افزایند. مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم [ناچار] دستور قتل آن‌ها را صادرنموده همه را از دم شمشیر می‌گذرانند. سپس مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به اصحاب خود می‌گوید: «قرآن‌های آن‌ها را نگیرید بگذارید تا باعث حسرت آن‌ها گردد؛ همان‌طور که آن را تبدیل‌کرده و تغییر دادند و تحریف کردند مطابق آنچه در آن بود عمل نکردند». مفضّل گوید: عرض‌کردم: «آقای من! پس از آن مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) چه می‌کند»؟ فرمود: «لشکری برای دستگیری سفیانی به دمشق می‌فرستد؛ او را گرفته و روی سنگی سر می‌برند. آنگاه حسین (علیه السلام) با دوازده هزار صدّیق و هفتاد و دو نفری که در کربلا از یاران او بودند و با وی شهید شدند، آشکار می‌شود. پس از آن منتظر باش که زهرا (سلام الله علیها) رجوع می‌کند، رجوعی پر از نور و روشنایی سپس صدیق اکبر امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) ظهور می‌کند … آن‌گاه آقای بزرگ محمّد رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) با انصار و مهاجرین و آن‌ها که به او ایمان آوردند و نبوّت او را تصدیق کردند و در رکاب وی شهید شدند ظهور می‌کند. با ظهور حضرتش کسانی که دعوت آن حضرت (صلی الله علیه و آله) را تکذیب کردند و درباره‌ی پیغمبریش (صلی الله علیه و آله) شک نمودند و اعتنا به گفتار وی نکردند و کسانی که گفتند او ساحر و کاهن و دیوانه است و از روی هوای‌نفس سخن می‌گوید و آن‌ها که با وی جنگ کردند حاضر می‌کنند تا از روی حق و عدالت انتقام اعمالی را که از بعثت آن حضرت (صلی الله علیه و آله) تا موقع ظهور مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با هر امامی و در هر وقتی از اوقات مرتکب شده‌اند از آن‌ها بگیرد. این است تحقق تأویل آیه‌ی شریفه: وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ وَ نُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما کانُوا یَحْذَرُونَ»

فضائل امام زمان در سوره قصاص

(قسمت پنجم)

فضائل امام زمان در سوره قصاص و دلالت ارتباط آیات قران با مهدویت
متن:
وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ
ترجمه:
ما اراده كرده‌ايم تا بر مستضعفان زمين نعمت بخشيم و آنان را پيشوايان و وارثان روى زمين قرار‌دهيم.
آیه 5 سوره قصص

در جلد بیست و پنجم از بحار الانوار مجلسی نیز روایتی به این شکل بیان شده است :
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- سلمان (رحمة الله علیه) گوید: «رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) به من فرمود: «خداوند متعال پیامبر و رسولی را نفرستاد مگر این که برای وی دوازده نقیب [و وحی] قرار داد». عرض‌کردم: «ای رسول‌خدا! (صلی الله علیه و آله) این را از تورات و انجیل شنیده‌ام». پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «ای سلمان! آیا می‌دانی نقیبان دوازده‌گانه‌ی من بعد از من که امامت مردم را بر عهده می‌گیرند چه کسانی هستند»؟ عرض‌کردم: «خدا و رسولش (صلی الله علیه و آله) بهتر می‌دانند …». حضرت فرمود: «ای سلمان! تو و امثال تو و هرکس که با معرفت از آنان پیروی کند توفیق درک [و تبعیّت از] آنان را می‌یابد». سلمان (رحمة الله علیه) گوید: شکر خدا را بسیار به جای آورده، سپس گفتم: «ای رسول‌خدا! (صلی الله علیه و آله) آیا اجل به من مهلت می‌دهد تا همه‌ی آنان را درک کنم»»؟ حضرت فرمود: «ای سلمان! این آیات را تلاوت کن: پس آن‌گاه که وعدۀ (تحقّق) نخستین آن دو فرارسد بندگانی از خود را که سخت نیرومندند بر شما می‌گماریم تا میان خانه‌هایتان برای قتل و غارت شما به جستجو درآیند و این تهدید تحقّق‌یافتنی است* پس از چندی دوباره شما را بر آنان چیره می‌کنیم و شما را با اموال و پسران یاری می‌دهیم و [تعداد] نفرات شما را بیشتر می‌گردانیم (اسراء/۶۵)» سلمان (رحمة الله علیه) می‌گوید: [گریستم و] گریه‌ام شدّت گرفت و شوقم افزون گشت و عرض‌کردم: «ای رسول‌خدا! (صلی الله علیه و آله) شما این قول را به من می‌دهید»؟ فرمود: «آری! به خدایی که مرا به حق فرستاد. من، علی (علیه السلام)، فاطمه (سلام الله علیها)، حسن (علیه السلام)، حسین (علیه السلام) و نه امامی که از نسل حسین (علیه السلام) می‌آیند همین قول را به تو می‌دهیم و هرکه از ماست و با ماست و هرکه به خاطر ما به او ظلم شده است. ای سلمان! به خدا ابلیس و سربازانش و هرکه ایمانش را به کمال‌رسانده یا هرکه کفرش را به کمال‌رسانده، [روز قیامت] حاضر می‌شوند تا قصاص و مجازات شوند و حقّشان به آن‌ها داده شود؛ و پروردگار تو به هیچ‌کس ستم روا نمی‌دارد (کهف/۴۹) تأویل این آیه ما هستیم .