فضائل امام زمان در سوره ابراهیم
فضائل امام زمان در سوره ابراهیم و دلالت ارتباط آیات قران با مهدویت
متن:
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ
ترجمه:
و همانا موسی را با نشانه های خود فرستادیم [و به او وحی کردیم که قوم خود را از تاریکی ها به سوی روشنایی بیرون آورد و روزهای خدا را [که روزهای رحمت، عذاب، پیروزی و شکست است] به آنان یادآوری کن، بی تردید در این روزهای خدا برای هر شکیبای سپاس گزاری نشانه هایی [از توحید، ربوبیّت و قدرت خدا] است.
آیه 5 سوره ابراهیم
بیان آیه:
در جلد سیزدهم از بحارالانوار، جلد اول تفسیر القمی، تاویل الایات الظاهره، تفسیر نور الثقلین و تفسیر البرهان از علی ابن ابراهیم نقل شده که وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللهِ، روزهای خدا، سه روز است؛ روزی که قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیام می‌کند و روز مرگ و روز قیامت. در تفسیر اهل بیت علیهم السلام جلد هفتم و همچنین در کتاب خصال جلد اول باب سوم از امام باقر نقل شده است که أَیَّامِ اللهِ سه روز است؛ روزی که قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیام می‌کند؛ روز رجعت و روز قیامت.
در جلد دوم تفسیر العیاشی از امام صادق نقل شده است که ایام الله نعمت های خداوند است. همچنین در نورالثقلین آمده نعمت های خداوند متعال را در سایر روزهای خدا به یادشان بیاور.
در جلد شصت و هفتم از بحار الانوار و همچنین در الامالی شیخ طوسی از رسول خدا نقل شده است أَیَّامُ اللهِ، نعمت‌های خدا و بلاها و عقوبت‌ها و مجازات‌های اوست.
حسینی شاه عبدالعظیمی در تفسیر اثنی عشری بیان می کند که منافاتی بین این تفاسیر و تعابیر نیست زیرا نعمت بر مومن برابر است با نقمت بر کافر و ایام مذکوره نعمتی ست برای گروهی و نقمت است برای گروه دیگر. وی می افزاید بر طبق مفاد آیه شریفه محور تذکر به آیات الهیه دو صفت عظیم شکر و صبر است که به روایت کافی امام صادق فرمودند صبر نسبت به ایمان به منزله سر است نسبت به انسان. یعنی چنانچه بدن بی سر بیفایده ست همچنین ایمان بدو صبر ثمری نخواهد داشت و اما شکر ثنای منعم است به نعم او و قیام شکر به سه چیز است: معذفت به منعم، شادمانی به وصول آن به نعم او و کوشش در تحصیل رضایت وی.
