فضائل امام زمان در آیه 119 سوره توبه

فضائل امام زمان در آیه 119 سوره توبهفضائل امام زمان در آیه 119 سوره توبه

فضائل امام زمان در آیه 119 سوره توبه و دلالت ارتباط آیات قران با مهدویت
متن:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ
ترجمه:
ای ایمان آوردندگان از خدا پروا کنید و به راستگویان بپیوندید.
آیه 119 سوره توبه
در صحیح بخاری از کعب ابن مالک نقل شده که این آیه درباره ما نزل شده است اما در عبدالرزاق ابن خلف در رموز الکنوز و محمدباقر محقق در نمونه بینات در شان نزول آیات به نقل از شیخ طوسی از ابن عباس نقل کرده این در آیه مقصود از صادقین علی ابن ابی طالب است.
از خود آيه استفاده مى شود كه مقصود از «صادقين» كسانى هستند كه صادق على الاطلاق هستند و لذا على الاطلاق امر به اطاعت آنها شده است؛ تا افراد مطيع با اقتدا و هدايت از آنها به حق و حقيقت و سعادت نايل آيند. نتيجه اينكه «صادقين» در آيه همان حاملان وحى و خلفاى رسول و امينان شرع و حاميان دين و ائمه هدی و چراغ هاى هدايت اند. كسانى كه خداوند رجس و پليدى را از آنان دور كرده و از هر عيب و نقصى پاكشان كرده است. و اينان كسانى غير از اهل بيت عصمت و طهارت پيامبر(صلى الله عليه و آله) نيستند که اول آنها امير المؤمنين على بن ابى طالب(عليه السلام) و آخر آنها حضرت مهدي(عجل الله تعالی فرجه) است. در جلد شانزدهم مفاتیح الغیب فخر رازی از این آیه برای عصمت استفاده شده و می گوید از این آیه استنباط می شود در همه زمانها باید صادقین معصوم وجود داشته باشند. کلینی در جلد اول کافی به سند خود از برید ابن معاویه عجلی از امام باقر نقل کرده در این آیه ما راقصد کرده است. وی همچنین به سند خود از امام رضا در ذیل این آیه نقل می کنند اَلصَّادِقُونَ هُمُ الْاَئِمَّةُ صادقین همان ائمه هستند. حاکم حسکانی که حنفی مسلک است در جلد اول شواهد التنزیل لقواعد التفضیل به سند خود از عبدالله ابن عمر در تفسیر آیه فوق آورده که مقصود محمد و اهل بیت او هستند. سبط ابن جوزی در الباب الثانی فی ذکر فضائله از کتاب تذکره الخواص این آیه را در شان علی ابن ابیطالب و اولاد وی می داند. ثقفی تهرانی در تفسیر روان جاوید از كافى از امام باقر و امام رضا و در مجمع البیان از امام باقر عليهما السّلام و قمى به لفظ قال كه ظاهرا مراد امام صادق (ع) است نقل نموده‌اند كه مراد از صادقين ائمه اطهار و آل محمد عليهم السلام اند و در اكمال الدین شیخ صدوق از امير المؤمنين (ع) نقل نموده كه در زمان خلافت عثمان در محضر جماعتى از مهاجران و انصار فرمود سؤال ميكنم از شما بخدا آيا ميدانيد وقتى اين آيه نازل شد سلمان به پيغمبر (ص) عرض كرد يا رسول اللّه آيا اين آيه عامّ است يا خاص و پيغمبر فرمود كسانيكه مأمور شدند عموم مسلمانانند ولى راستگويان پس مخصوص به برادر و اوصياء من است بعد از او تا روز قيامت و ايشان گفتند بلى خدا شاهد است و در مجمع البیان از امام صادق (ع) نقل نموده كه من الصادقين قرائت فرمود و شك نيست كه افراد كامله آن ذوات مقدّسه‌اند و به نظر حقير مفاد من با مع در اين مقامات متحد است. سید عبدالحسین طیب در جلد هشتم از اطیب البیان فی تفسیر القران آورده صدق‌ مراتبي‌ دارد: صدق‌ ‌در‌ كلام‌ و صدق‌ ‌در‌ افعال‌ و صدق‌ ‌در‌ اخلاق‌ و صدق‌ ‌در‌ عقائد و ‌هر‌ كدام‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ مراتب‌ دو قسم‌ ‌است‌ مطلق‌ و ‌في‌ الجمله‌ ‌که‌ نسبي‌ ميگويند، و ‌آيه‌ صادق‌ مطلق‌ ‌را‌ ميگويد ‌که‌ ‌در‌ جميع‌ مراتب‌ صادق‌ باشند زيرا ‌اگر‌ ‌در‌ يك‌ مرتبه‌ كاذب‌ ‌باشد‌ متابعت‌ ‌او‌ حرام‌ ‌است‌ و منهي‌ عنه‌ ‌است‌ نه‌ مأمور ‌به‌ و صادق‌ مطلق‌ ‌در‌ جميع‌ مراتب‌ مرادف‌ ‌با‌ معصوم‌ ‌است‌ و باتفاق‌ جميع‌ فرق‌ شيعه‌ ‌غير‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ چهارده‌ معصوم‌ عصمت‌ ‌آنها‌ ثابت‌ نشده‌ و ‌بر‌ فرض‌ ‌اگر‌ ‌در‌ بعضي‌ درجه‌ عصمت‌ پيدا ‌شده‌ ‌باشد‌ جزو تابعين‌ اينها هستند مثل‌ عليا عليّه‌ زينب‌ [ع‌] و حضرت‌ ابي‌ الفضل‌ و ‌علي‌ اكبر عليهما ‌السلام‌ و سلمان‌ [رض‌] و نحو اينها و اما مقام‌ ثاني‌‌-‌ ‌در‌ كتاب‌ غاية المرام‌ اخبار بسياري‌ ‌از‌ طرق‌ عامه‌ و خاصه‌ روايت‌ كرده‌ و يك‌ قسمت‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌در‌ برهان‌ ذكر كرده‌ و مرحوم‌ مجلسي‌ رحمة اللّه‌ ‌عليه‌ ‌در‌ بحار ضبط فرموده‌ ‌که‌ تفسير صادقين‌ ‌شده‌ بعبارات‌ مختلفه‌ ‌در‌ بعضي‌ (ايّانا عني‌) ‌در‌ بعضي‌ (‌هم‌ الأئمة) ‌در‌ بعضي‌ (الأئمة الصديقون‌) ‌در‌ بعضي‌ (‌علي‌ ‌بن‌ ابي‌ طالب‌) ‌در‌ بعضي‌ پيغمبر صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ بسلمان‌ فرمود: اخي‌ ‌علي‌ و الاوصياء ‌من‌ بعده‌ ، ‌در‌ بعضي‌ ‌محمّد‌ و اهل‌ بيته‌ ‌در‌ بعضي‌ ‌محمّد‌ و آله‌ و ‌در‌ بعضي‌ الأئمة الطاهرين‌ ‌الي‌ يوم القيمة.
يا أَيُّهَا الَّذِين‌َ آمَنُوا خطاب‌ بمؤمنين‌ ‌است‌ زيرا ‌غير‌ مؤمن‌ ‌هر‌ چه‌ ‌با‌ تقوي‌ و ‌با‌ صادقين‌ ‌باشد‌ نتيجه‌ ندارد و مراد ‌از‌ مؤمن‌ توحيد و نبوت‌ و ‌ما جاء ‌به‌ النبي‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ و معاد ‌را‌ تصديق‌ كند.
اتَّقُوا اللّه‌َ ‌در‌ اتيان‌ بواجبات‌ و ترك‌ محرمات‌ وَ كُونُوا مَع‌َ الصّادِقِين‌َ اطاعت‌ ‌آنها‌ ‌را‌ كنيد و مخالفت‌ نكنيد و دوست‌ ‌آنها‌ و دوستداران‌ ‌آنها‌ باشيد و دشمن‌ دشمنان‌ ‌آنها‌ و دست‌ ‌از‌ دامن‌ ‌آنها‌ برنداريد و ‌از‌ ‌آنها‌ جدا نشويد.
به سیاق این آیه تا روز قیامت باید معصوم صادقی در میان مومنین باشد تا به تاسی نمود و این معصوم از فرزندان علی ابن ابیطالب است. لذا از این آیه استدلال بر حضور امام زمان می شود.

 


بیشتر بخوانید:
فضائل امام زمان در آیه 54 سوره مائده
فضائل امام زمان در آیه 181 سوره اعراف
فضائل امام زمان در آیه 39 سوره انفال

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.

فهرست