شعر وحشی بافقی در تفسیر آیه 31 آل عمران
شعر وحشی بافقی در تفسیر آیه 31 آل عمران
آیه 31 سوره آل عمران :
سخن از عشق خدا و رسیدن به معشوق است. پس این جمله شرطیه نیست بلکه تقریر و بیان حال است و اصطلاحا ان را شرط تقریری می گو یند چنانکه وحشی بافقی گفته :
گر تو بر آن که به جایی رسی/
رسته ز ظلمت به صفایی رسی/
صاف دلی را به مقابل گرای/
تا شودت زآینه ظلمت زدای/
ماه چو با مهر مقابل شود/
وارهد از ظلمت و کامل شود/
در گلشن راز نیز شیخ محمود شبستری به این آیه اشاره دارد:
ز ان کنتم تحبون یابد او راه
به خلوت خانه یحببکم الله
در ادب پارسی دین رسمی و مقبول فقط دین عشق است که از این آیه و آیات مشابه آن مانند 165 بقره و 54 مائده دریافت می شود
قصیده هفتصد بیتی ابن فارض مصری معروف به تائیه الکبری و ترجمان الاشواق شیخ اکبر محی الدین ابن عربی شرح مراتب و اسرار عشق بین انسان و پروردگار است.
عشق های خاکی نیز اگر از شائبه خودخواهی و فریب دور باشد همان عشق افلاکی ست و خداست که در نقاب عاشق و معشوق خاکی با خود عشق می ورزد
در حقیقت خود به خود می باخت عشق
لیلی و مجنون به جز نامی نبود
خالق بی چون یقین بی صورت است
لیک در هر صورتی خود را نمود
جامی
