تفسیر آیه 185 سوره آل عمران با شعر خیام
تفسیر آیه 185 سوره آل عمران با شعر خیام
مرگ نیستی نیست بلکه یک چشیدن و تجربه تازه ست. توجه به مرگ و نزدیکی و قطعیت وقوع آن شاید بزرگترین موعظه و نصیحت است برای عامه مردمان که از ان غافلند به همین جهت هم در قران و هم در ادب فارسی و ادب جهان این موعظه موثر را به زبانها و تعبیرات گوناگون می یابیم
تا کی غم ان خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
در ده قدح باده که معلومم نیست
کان دم که فرو برم ، برآرم یا نه
خیام در یک رباعی دیگر مرگ را به شرابی تشبیه کرده که همه مردمان دیر یا زود از آن خواهند نوشید. پس آنان که زودتر رفته اند یکی زودتر از دیگران نوشیده و مست شده اند. بنابراین مرگ، مستی شراب زندگی ست/
یاران موافق همه از دست شدند/
در پای اجل یکان یکان پست شدند/
خوردیم ز یک شراب در مجلس عمر/
دوری دو سه پیش تر ز ما مست شدند/
خیام را شاید باید مرگ اندیش ترین ادیب فارسی زبانان دانست. او آدمی را در مستی ِ مرگ چنان می بیند که انگار غبار شده اند
این اهل قبور خاک گشتند و غبار
هر ذره ز هر ذره گرفتند کنار
آه این چه شراب است که تا روز شمار
بیخود شده و بیخبرند از همه کار
حکیم عطار نیز حکایتی طنزآلود در مواجهه ادمی با مرگ دارد. حکایت این است که دزدی ، مالی را می رباید و به سویی می گریزد. صاحب مال او را دنبال می کند اما به سوی مخالف که به گورستان ختم می شده، می شتابد. می گویند ای مرد دزد تو از ان سوی دیگر رفت. تو چرا به سوی گورستان میروی؟ پاسخ داد او هر کجا برود بالاخره او را به اینجا می اورند. من اینجا می ایستم تا او بیاید.
نکته شگرفی در این حکایت است که تمامی حرکات ما به هر جانب که باشد قدمی رو به سوی گورستان در خود دارد.
یک نکته مهم ک نباید از ان غفلت نمود این است که مرگ اندیشی با اندیشه در مرگ با هم متفاوت است.با اندیشه در مرگ انچه که حاصل می شود نوعی از پوچی ست که چرا تلاش کنم وقتی در انتها می میرم اما در مرگ اندیشی که زیستی فلسفی در خود دارد، نه تنها خبری از پوچی نیست بلکه برعکس با مرگ اندیشی ارزش زندگی را دانسته و از تمام ذرات این موهبت سعی می کنیم بیشترین و بهترین استفاده را بکنیم
