ادبیات فارسی در تفسیر آیه 201 بقره

ادبیات فارسی در تفسیر آیه 201 بقره

ادبیات فارسی در تفسیر آیه 201 بقره با اشعار حافظ و مولانا

آیه 201 سوره بقره :

در قران دعاهای بسیاری امده اما شاید جامع ترین آنها همین آیه کوتاه باشد که جمع حسنات و خوبی های دنیا و اخرت را در کنار دوری از هرگونه رنج و عذاب درخواست کرده که منتهای سعادت ادمی ست.

حسنات دنیا بر قول حکمای پیشین پنج موهبت است: سلامتی جسم و روح، شهرت و نام نیک، ثروت، مقام و آبرو  وحرمت و مرگ راحت در سنین پیری. در برابر این پنج موهبت حسنات آخرت نیز هست که لذات متعالی تر است همچون پادشاهی بر اقلیم خوبی و نیکویی، لذت نشستن بر عرش سلیمان دانایی، لذت رضایت وجدان و احساس شگرف توفیق در انجام وظیفه و از همه مهم تر لذت همصحبتی با فرشته زیبایی و صد البته این حسنات به دست کسی می رسد که از حسنات دنیا را در راه رسیدن به کمال معنوی خرج نماید. پس آنانکه می گویند خدایا ما را از لذات دنیایی بهره مند گردان و از لذت آخرت بهره ای نمی جویند دعایی ناپخته و ناسنجیده است.

برتراند راسل فیلسوف و ریاضی دان بزرگ معاصر با آنکه بر حسب طاهر تعلقات و تعصبات دینی نداشته اما در کتاب تسخیر خوشبختی می نویسد : هرگز نمی توان بدون تعهد به ارزش های برتر چون شرافت نفس و عدالت و انصاف و راستگویی و صداقت در جهان احساس خوشبختی کرد.

این جمله یعنی حسنات دنیوی در گروه پیروی از حسنات معنوی است.

در ادبیات پارسی حافظ نعمت دنیا و آخرت را نصیب عاشقان دانسته است :

فردا شراب کوثر و حور از برای ماست

وامروز نیز ساقی مهروی و جام می

و مولانا در مثنوی معنوی اورده

آتِنَا فِی دَارِ دُنیَانَا حَسَن

آتِنَا فِی دَارِ عُقبَانَا حَسَن

راه را بر ما چو بستان کن لطیف

مقصد ما لطف خود ساز ای شریف

و آنان که فکر می کنند که اهل ایمان به خیال لذت عقبی دل خوش کرده اند و نقد را وانهاده اند در اشتباه اند و گمان می کنند که دار عقبی فقط به زندگی بعد از مرگ مربوط است در حالی که لذت معنوی و مینوی در همین دنیا برای خوبان نقد است. به قول مولانا آرامش بهشت نقد عالم است که حاصل صلح با عالم می باشد چنانکه مولانا در مثنوی معنوی اورده:

من که صلحم دائماً با این پدر

این جهان چون جنّت استم در نظر

بانگ آبش می رسد در گوش من

مست می گردد ضمیر و هوش من

شاخ ها رقصان شده چون ماهیان

برگ ها کف زن مثال مطربان

بیشتر بخوانید:

شعر سعدی در مورد آیه 188 بقره

ادبیات فارسی در مورد آیه 183 و 184 سوره بقره

شعر نظامی در مورد آیه 164 سوره بقره