آیه 8-9 سوره آل عمران با ادبیات
آیه 8-9 سوره آل عمران با ادبیات
آیه 8-9 سوره آل عمران :
گاه باشد که /ادمی بعد از یافتن راه هدایت به سبب غلبه هواهای نفسانی دل تیره کند و شرح صدر و بصیرت ش از میان برود که این آیات دوای ایشان است تا متذکر شوند به اینکه پروردگارشان در نهادشان دلی پاک نهاده و نوری از چراغ هدایت بر آنان گمارده و با تذکر این معانی بر آن هوای نفسانی غالب آیند
چون به ما بویی رسانیدی از این
در مبند این مُشک را ای ربّ دین
جرعه ای بر ریختی زان خفیه جام
بر زمین خاک من کاس الکرام
جوش کرد آن خاک و ما زآن جوششیم
جرعه ای دیگر که بس بیب کوششیم
این جرعه دوم همان است که شایسته است هر بامداد و شامگاه تکرار کنیمکه پرودگارا ما را به راه راست هدایت فرما.
مولانا آیه حاضر را در مثنوی ضمن بیان داستان حضرت آدم آورده. روزی آدم به دیده حقارت در ابلیس نگریست. غیرت خداوند بر آدم به جوش امد و بانگ بر وی زدکه ای برگزیده ما تو هنوز ابلیس و مقام او را نمی شناسی و تو را نشاید که چنین نگاهی به ابلیس کنی و آدم با نیایشی لطیف توبه می کند:
گفت آدم توبه کردم زین نظر
اینچنین گستاخ نندیشم دگر
یا رب این جرات ز بنده عفو کن
توبه کردم، می نیگرم زین سخن
یا غیاث المستغیثین اهدنا ( ای فریادرس فریادرسان ما را هدایت فرما)
لافتخار بالعلوم و الغنا (زیرا به علوم و ثروت ها نمی توانم افتخارری بکنم)
لاتزغ قلبی هدیت بالکرم ( دلی که با کرم و بخششت هدایت کردی بار دیگر تنگ و تیره مکن)
واصرف السوء الدی خط قلم (هر بدی که بر قلم رفته است از جان ما دور کن)
بگذران از جان ما سوء القضا
وا مبُر ما را ز اخوان الصفا
