آیه 193-194 سوره آل عمران با ادبیات
آیه 193-194 سوره آل عمران با ادبیات و شعر خیام
نیایش زیبا و حکیمانه ای ست و از زیباترین و غنی ترین ادعیه قرانی بطوریکه شرط استجابت دعا را در ایمان خداوند دانسته و از گناهان پیشین امرزش طلبیده. دعای آخر این است که ما را با نیکان بمیران یعنی در قافله نیکان قرار داده و به انجا ببر که آنان می روند. چون نقل شده مَن أحَبُّ شَیئاً حَشَرَهُ اللهُ مَعَهُ یعنی هر کس هر آنچه را دوست دارد با همان محشورخواهد شد و مولانا نیز گفته که صحبت نیکانت از نیکان کند.
بیت زیر از سنایی بخش عمده این دعا را در خود دارد
به هرچ از اولیا گویند رزّقنی و وفّقنی
به هر چ از انبیا گویند آمنّا و صدقّنا
خیام نیز از مفهوم این آیه استفاده کرده و سروده
گویند که هر آن کسان که باپرهیزند
زآن سان که بمیرند، چنان بر خیزند
ما با می و معشوق از آنیم مدام
باشد که به حشرمان چنان انگیزند
عشق ورزی با زیبایی و خوبی، عذل و انضاف، جوانمردی و فتوت، راستی و درستی موجب می شود که ادمی در عوالم پسین نیز با همین گونه موجودات نازنین که به صورت های بدیع و زیبا در می آیند محشور و مانوس گردد
