آیه 169-171 سوره آل عمران با ادبیات
آیه 169-171 سوره آل عمران با ادبیات:
دلبرانی که در راه اهداف قدسی چون ازادی و اعتلای جمعه جان خود را از دست داده اند در نزد پروردگارشان روزی می خورند و مقام و منزلتی خاص داشته و چون با حضرت حی هم نشین شده اند هیچگاه نمی توان انان را مرده خطاب کرد.
البته این کشته شدن فقط محدود به مرگ جسمانی نیست بلکه عاشقانی هستند که از عشق الهی بی انکه جانشان به جهان دیگر پرواز کند در عین حال که در این جهان میزیسته اند در شمار جان باختگان معضوق یگانه هستی هستند آنچنانکه منسوب به ملاصدرای شیرازی ست که سروده
آنان که ره عشق گزیدند همه
در کوه حقیقت آرمیدند همه
در معرکه دو کون ، فتح از عشق است
هر چند سپاه او شهیدند همه
و سعدی آن را زنده می داند که در کوی یار مرده باشد
زنده کدام است بر هوشیار
آنکه بمیرد به سر کوی یار
مولانا نیز چون سعدی در مثنوی بر این آیه نظر دارد
اقتلونی اقتلونی یا ثقات
ان فی قتلی حیاتاً فی حیات
آزمودم مرگ من در زندگی ست
چون رهم زین زندگی پایندگی ست
تو مکن تهدید از کشتن که من
تشنه زارم به خون خویشتن
پیام نهایی این است که هر کس جان خود را در راه جانان فدا کرد اگر از آن پیش به جان زندهبود اکنون به جانان زنده است
گویند مکن سعدی جان در سر این سودا
گر جان برود شاید، من زنده به جانانم
و تمام انچه نوشتیم را نظامی در یک بیت اورده
زنده به جان خود همه حیوان بود
زنده به دل باش که جان آن بود
