آیه 153 بقره در مورد روزه
آیه 153 بقره در مورد روزه و ماه رمضان
در این آیه می گوید چون عزم کاری کردید از صبر و صلوة یاری بگیرید و برخی از مفسران گفته اند که مراد از صبر در این آیه همانا روزه است. از آن رو است که در دیوان شمس ماه مبارک رمضان را ماه صبر لقب داده اند.
صبر چو ابری است خوش، حکمت بارد از او
زآنکه چنین ماهِ صبر بود، که قران رسید
از سویی مروی است از اهل بیت عصمت و طهارت(ع) که صبر بر سه گونه است : صبر بر مصیب که توکل است، صبر بر طاعت که اقامه نماز است .و صبر بر معصیت که گرفتن روزه است.
در این آیه خداوند دو هدیه به ما معرفی کرده است : صبر و نماز. به قول دکتر الهی قمشه ای در کتاب 365 روز در صحبت قران اگر کسی در ضیافتی طبقی هدیه بیاورد از خنجر و شمشیر و نیزه و سپر؛ همه متعجب خواهیم شد که در میهمانی اینها به چه کار می آید؟! اما اگر در بیابانی در گذر باشی و خوف حمله راهزن و حیوان در دل تو افتاده باشد و کسی این وسایل را به تو هدیه دهد بسیار شکرگزار او خواهی بود که احتیاج آنجای تست. برای آدمی که در جشن غفلت و بی خبری ست، آوردن صبر و صلوة در طبق احسان خداوند بازیچه ای بیش نیست اما ان را که دل در گرو رسیدن به حق دارد، در بیابان طلب نیازمند این دو احسان است.
نکته اما اینجا ست که برای یاری جستن از هر چیز نیاز به شناختن ماهیت آن چیز داریم. بیشمار مردم که از نماز و روزه یاری نمی طلبند بلکه فقط چون عبادتی و فریضه ای از سر ثواب و ادای تکلیف آن را انجام می دهند غافل از آنکه نماز کشتی نجات آدمی در تلاطمات زندگی ست و روزه می تواند در برتری شخص بر نفس خویش ، او را یاری دهد و قوت پرهیز از در برابر حرام را در افزون سازد. از سویی این پرهیز خود خواسته باعث می شود قدر نعمت ها را بیش از پیش بداند و در فقدان و محرومیت یاد مسکینان و محرومان را با خود زنده کند. فرض کنید از دویست میلیون از یک میلیارد مسلمان روزه بگیرند و یک وعده از وعده های غذایی خود کاسته و برای فقرا ذخیره کنند. در یک ماه شش میلیارد وعده غذایی، معادل یک وعده غذایی کل مردمان دنیا ذخیره می شود و این کم کاری نیست. از طرفی دیگر کم کردن یک وعده غذایی به تایید متخصصان باعث سلامت سیستم گوارش خواهد شد و از این روست که پیامبر اکرم (ص) فرمودند : صموا تصحوا روزه بگیرید تا سلامت بمانید. نکته آخر اینکه زمان صرف آن وعده غذایی، زمانی که صرف خرید مایحتاج و تدارک مقدمات و صرف غذا می شد را اگر ذخیره کرده و به مقامات و طعام های معنوی اختصاص دهیم می شود گفته سعدی علیه الرحمه که فرمود :
اندرون از طعام خالی دار
تا در او نور معرفت بینی
تهی از حکمتی به علت آنک
که پری از طعام تا بینی
آری شاید چون مسیحیان در مراسم Lent خوب باشد که از خوردن بکاهیم به خواندن و اندیشیدن و خدمت به خلق بپردازیم تا طالب آن مطلوب پنهانی گردیم آنچنان که مولانا در مثنوی معنوی آورده :
تا جنین بُد آدمی خونخوار بود
بود ِ او را بود از خون، تار و پود
از فطام خون، غذایش شیر شد
وز فطام شیر، لقمه گیر شد
از فطام لقمه، لقمانی شود
طالب مطلوب پنهانی شود
