آیه 133-135 آل عمران و کظم غیظ
آیه 133-135 آل عمران و کظم غیظ
مهم ترین کاری که شتاب در آن توصیه شده است این است که آدمیان سرعت بگیرند در به دست آوردن امرزش الهی. این آمرزش از آن پرهیزکاران ست و از اوصاف آنان این است که در سختی و راحت و فقر و ثروت از مال خود به نیازمندان عطا می کنند و وظیفه انفاق را در همه حال بر گرده خویش می دانند. دیگر آنکه در هنگام غضب، خشم خود را فرو می خورند. در ادامه اشارتی لطیف دارد که غیر انکه خشم خود را فرو می خورند، از خطا گذشته و گاه در حق خطاکار احسان نیز می کنند و این نقطه اوج خوبی ست. مولانا در داستان مرد رنجور و عیادت کننده ناشنوا، این کظم غیظ را به قی نکردن کسی مانند کرده که دل پیچه دارد:
چون کسی که خورده باشد آش بد
می بشوراند دلش تا قی کند
کظم غیظ این است آن را قی مکن
تا بیابی در جزا شیرین سخن
بدین بیان فروخوردن خشم آن نیست که آن را فرو برند و در جایی دیگر بر سر بیچاره ای فرود آورند بلکه باید هضم کنند و از خود بگذرند.
از اوصافی که که برای اهل تقوی در این آیه و برخی آیات دیگر امده می توان دانست که تقوی در معنی پرهیز محدود نمی شود بلکه شامل آنچه نباید کرد و آنچه باید انجام داد، هر دو است، به هیمن خاطر ترجمه پرهیزکاران برای متقین ترجمه جماعی نیست.
ارسطو در باب خشم می گوید :
خشمگین شدن کاری بسیار آسان است، اما به هیچ وجه آسان نیست که بر شخص درست، در مکان درست، در زمان درست، به مقدار درست و با نیت درست خشمگین شوی
