آیه 116 سوره نسا با ادبیات
آیه 116 سوره نسا با ادبیات
بشارتی رسیدم از کوی دوست
که دست دل رسد به گیسوی دوست
الهی قمشه ای
بشارت مژده بخشیدن همه گناهان است بی شفاعت توبه که اگر مقصود آمرزش با توبه باشد شرک را نیز در بر می گیرد. شرک گناهی ست که همه گناهان را در بر می گیرد چون شریک قائل شدن برای حق میل به ناحق است. بخش اعظم ظلم ها از شرک های عملی سرچشمه می گیرد و اگر کسی از شرک توبه کند به حقیقت از همه گناهان توبه کرده است.
گر چه بر واعظ شهر این سخن آسان نشود
تا ریا ورزد و سالوس مسلمان نشود
حافظ
در ادب پارسی اصل شر، همانا خودپرستی ست
روی از خدا به هر چه کنی شرگ مطلق است
توحیر محض کز همه رو در خدا کنیم
پیراهن خلاف به دست مراجعت
یکتا کنیم و پشت عبادت دو تا کنیم
سعدی
با دو قبله در ره توحید نتوان زد قدم
یا رضای دوست باید یا رضای خویشتن
سوی آن حضرت نپوید هیچ دل با آرزو
یا چنین گلرخ نخسبد هیچ کس با پیرهن
سنایی
پیراهن های ما نفسانیات و امیال و هواهای ماست
پیرهن می بدرم دم به دم از غایت شوق
که وجودم همه او گشت و ممن این پیرهن
سعدی
