آشنایی با سوره بقره
آشنایی با سوره بقره (قسمت اول) :
- یک سوره مدنی
- دومین سوره مصحف پس از جمع آوری
- بزرگترین سوره قران
- نامهای سوره : بقره – فُسطاط القران – سَنام القران – سید القران – زهرا – زَهراوان (مشترک با سوره آل عمران)
- شامل 5/2 جز از کل قران
- وجه تسمیه اش به بقره ( به معنای گاو ماده) به دلیل وجود داستان گاو بنی اسرائیل است.
- هشتاد و ششمین سوره که بر پیامبر نازل شد (پس از سوره مطففین و قبل از سوره آل عمران)
- اولین سوره که در مدینه بر پیامبر نازل شد
- شامل 286 آیه ، 6156 کلمه و 26256 حرف
- اولین سوره از سور هفت گانه طوال
- اولین سوره از سوره 29گانه مقطعات
- شامل بلندترین آیه قران (آیه 282 معروف به آِه تداین)
- شامل بزرگترین کلمه قران (فسیکفیکهم الله)
- علامه طباطباییهدف عمدهٔ سورهٔ بقره را اعلام این مسئله می‌داند که انسان باید به همه آنچه خدا به وسیله پیامبرانش نازل کرده است، ایمان بیاورد و تفاوتی میان رسولان او قائل نشود. او انتقاد از کافران و منافقان و سرزنش اهل کتاب به جهت بدعت‌هایشان را از دیگر مطالب مهم سوره دانسته است. (تفسیر المیزان ج1 ص43)
- حدود 80 آیه با ذکر شان نزول
- آیات مشهوری شامل: آیه تحدی(23)، آیه خلافت انسان(30)، آیه سحر(102)، آیه نسخ(106)،آیه بدیع(117)، آیه ابتلای ابراهیم(124)، آیه استرجاع(156)، آیه کتمان(159)، آیه استجابت(186)، آیه اشتراء(207)، آیه سلم(208)، آیه امت واحده (213)، آیه تربص(234)، آیه الکرسی(255)، آیه عدم اکراه در دین(256)، آیه انفاق(274)، آیه تداین(282)، آیه آمن الرسول(285)
- پیامبر اکرم (ص) : سوره بقره با فضیلت ترین سوره و آیه الکرسی با فضلیت ترین آیه سوره بقره است. ( مجمع البیان ج1 ص111) احتمالاً افضلیت این سوره به جهت جامعیت آن و افضلیت آیه الکرسی به جهت محتوای آن است. ( تفسیر نمونه ج1 ص59)
- امام سجاد (ع) از پیامبر اکرم (ص) نقل می کنند که کسی اگر چهار آیه از آغاز سوره بقره و آیه الکرسی و دو آیه بعد آن و سه آیه آخر سوره بخواند در جان و مالش ناخوشایندی نمیبیند و شیطان به او نطزدیک نمی شود و قران را فراموش نمی کند. (نورالثقلین حویزی ج1 ص 26)
- بیان شرایط متقین در پنج آیه اول شامل ایمان به غیب، اقامه نماز،انفاق ، ایمان به هر آنچه از سوی خداوند نازل شده و ایمان به روز رستاخیز
- ویلیام جمیز از روانشناسان و فیلسوفان نیمه اول قرن بیستم در امریکا در کتابی با نام “انقلاب مذاهب” گفته است: «اگر بخواهیم وجه مشترک همه ادیان و جوهر همه تعلیمات دینی را در یک عبارت خلاصه کنیم آن “ایمان به غیب” است.» این غیب شامل عالم غیب و غیب عالم است.
بیشتر بخوانید:
تفسیر مولوی از آیه ایاک نعبد و ایاک نستعین
